چاپ تامپو، چاپ پد، و تامپوگرافی همگی نامهایی برای فرآیند اولیه یکسانی هستند که به موجب آن از یک پد سیلیکونی برای انتقال جوهر از صفحه چاپ اچشده روی یک بستر استفاده میشود.
به طور سنتی، چاپ تامپو در سناریوهای چاپی مورد استفاده قرار می گیرد که در آن بستر فاقد سطح صاف بوده و به دلیل بافت سطح، پیچیدگی یا هندسه، چاپ آن دشوار است. انعطاف پذیری ذاتی پد سیلیکونی مورد استفاده برای انتقال جوهر به آن اجازه می دهد تا با وجود این بی نظمی ها تماس کامل با سطح چاپ شده برقرار کند. این منجر به چاپ منسجم تری فراتر از محدودیت های چاپ سیلک یا افست می شود.
این روش چاپ در دهه 1970 با ظهور سیلیکون رایج شد. تامپونهای سیلیکونی یا پدهای چاپی تامپو، کاربردیتر، از نظر سختی و بافت سطحی سازگارتر هستند و نسبت به نمونههای لاستیکی طبیعیشان دوام بیشتری دارند.
فرآیند چاپ تامپو شامل یک فنجان جوهر است که روی یک صفحه اچینگ (که به عنوان کلیشه یا کلیشه نیز شناخته می شود) حرکت می کند و آن را با جوهر پر می کند. سپس یک پد سیلیکونی همسطح با صفحه اچینگ فشار داده می شود، پد هنگام بلند شدن جوهر را در صفحه اچینگ (که به عنوان موتیف نیز شناخته می شود) می گیرد. سپس پد می تواند جوهر را به زیرلایه چاپ شده منتقل کند.
وقتی به چاپ پد فکر می کنید، به مهر زنی لاستیکی فکر کنید، این همان فرآیند اصلی انتقال جوهر از یک سطح به سطح دیگر است. تفاوت اصلی این است که در چاپ تامپو، طرح روی صفحه اچینگ است که جوهر را نگه می دارد تا روی خود سطح لاستیکی یا سیلیکونی.
از چاپ تامپو می توان برای چاپ بسیاری از سطوح با شکل نامنظم یا جزئیات کوچک استفاده کرد - از اسباب بازی های کوچک یا اقلام تبلیغاتی مانند خودکار یا جاکلیدی گرفته تا لوازم خانگی و قطعات خودرو در مقیاس بزرگ. در دنیای بسته بندی ظروف، چاپ تامپو اغلب در بالای درب بطری ها یا روی بطری هایی با سطوح منحنی استفاده می شود که با غربالگری ابریشم به خوبی کار نمی کنند.